لیزر در گوش و حلق و بینی
کاربرد لیزر گاز کربنیک در درمان آندوسکوپی بیماری های عضوی حنجره
پیش از به کاربردن اشعه لیزر در بیماریهای حنجره، لارنگوسکوپی از بیمار ضروری است. از این گذشته پیش از جراحی لیزر، جراح باید کاملاً راحت و مسلط باشد. میکروسکوپ جراحی عدسی 400 میلی متر، لارنگوسکوپ مناسب، قیچی و چاقوی ظریف به رغم توانایی لیزر در بریدن باید در دسترس قرار گیرد. بیمار را در وضعیت جاکسون بویس می خوابانند، یعنی سر نسبت به گردن در وضعیت هیپراکستانسیون و گردن در برابر قفسه صدری در وضعیت فکسیون قرار می گیرد. تحت چنین شرایطی زبان، فک تحتانی و منطقه فوق گلوت به طرف جلو جابجا می شود و در نتیجه راه هوایی باز می ماند. این وضعیت برای عمل های لارنگوسکوپی و جراحی حنجره بسیار مناسب و عالی است.
رنگ های حیاتی مانند تولوئیدین آبی در انتخاب ناحیه مناسب برای بیوپسی یا برداشتن جراحی کمک می نماید. رنگ را در سطحی از بافت که باید مورد ارزیابی قرار گیرد، می مالند و بعد از 10 تا 15 ثانیه با سرم نمکی شستشو می دهند. مناطقی که سلولهای غیر طبیعی دارند، به رنگ آمیزی برای نشان دادن سطوح غیر عادی موثر است. در زیر ضایعه کراتوز ممکن است سطوح غیر عادی قابل توجهی وجود داشته باشد که پنهان بماند.
کاربرد ماده رنگی HPD از مشتقات هماتوپورفیرین برای شناخت تومور مدتی است که آشکار شده است. این ماده رنگی پس از تزریق وریدی به وسیله همه بافت های بدن جذب می شود، اما تنها در تومورهای بدخیم باقی می ماند. هر گاه در معرض چراغ وود که ایجاد نور بنفش می کند قرار گیرد، فلوئورسانس پیدا می کند بدین طریق با آندوسکوپی فلوئورسان که شامل لیزر کریپتون می باشد، تومور به خوبی خود را نشان می دهد. از سوی دیگر هر گاه تومور آهسته به ماده رنگی در معرض نور قرمز که مشخصه لیزر ارگون است قرار گیرد، فتواکتیو می شود و تولید ریشه های آزاد اکسیژن می کند که برای سلول سمیت دارد و می تواند بافت های بدخیم را به طور انتخابی از بین ببرد. پیشرفت در تکنولوژی لیزر با دادن طول موج مناسب رنگ های شیمیایی که با مشتقات هماتوپورفیرین آغشته شده اند، میدان جدید را برای درمان فتورادیاسیون باز نموده است.
میدان عمل باید در تسلط کامل جراح از نقطه نظر بینایی باشد. هر گاه جراح از نظر رویت در مضیقه باشد در رسیدن اشعه لیزر به ضایعه هدف جای تردید وجود دارد. از این جهت آیینه هایی که سطوح زیرین طناب های صوتی را در میدان رویت می آورند ارزنده هستند. به خاطر این اشعه لیزر در سطح آب هرز می رود، میدان عمل را باید خشک نگه داشت ستون اشعه به بافتهای زیرین برخورد نماید.
گره های طناب صوتی
ندول یا گره صوتی از فضای زیر مخاطی رینکه بر می خیزد و محل آن را در بین یک سوم قدامی و دو سوم خلفی طناب صوتی حقیقی یعنی مرکزی که بیشترین بار و حرکات ارتعاش را متحمل می شود، قرار دارد و دو طرفه است و فضای رینکه، فضای پتانسیل زیر مخاطی طناب صوتی می باشد که به آسانی توسط مایع ارتشاحی یا خون پر می شود. این ضایعات واقع یک واکنش طبیعی نسبت به ضربه مکانیکی معلول لغزش یک طناب صوتی بر روی دیگری است و همچنین است وقتی که طناب روی توده برجسته ای از قبیل کیست یا پولیپ در طرف مقابل اصطکاک پیدا می کند.
زودرس ترین واکنش در برابر این ضربه، تجمع مایع در لایه رینکه بسان یک تاول است. هرگاه ضربه طناب صوتی تکرار شود، ظرف 24 یا 48 ساعت این گرما را جذب می شود. ولی اگر ضربه تکرار شونده و مداوم باشد، پدیده آماس بوجود می آید. عروق افزایش پیدا می کند و پروتئین در ماده خیزدار جمع می شود. اپیتلیوم مفروش کننده بدون تغییر باقی می ماند. از نظر بالینی این گروه ها ژلاتینی بوده، قاعده آنها پهن است. با استفاده نادرست از طناب صوتی، مناطق خیزدار ارگانیزه و فیبروزه می شوند. به تدریج اپتیلیوم پوشاننده ضخیم شده، کراتوز پیدا می شود. با بروز این توده های ثابت دیگر آوادرمانی تاثیری ندارد و باید با عمل جراحی ضایعه برداشت.
هر گاه درمانی لازم آید موارد ذیل باید گوشزد شود:
تمام داروهای ضد التهابی را باید کنار گذاشت. داروهای ضدالتهابی از صدمه بافتی جلوگیری نمی کنند. آنها فقط روی پدیده های واکنشی سرپوش می گذارند.
آوادرمانی : بسیار خوب است. اغلب گره ها با آوادرمانی و مرتفع نمودن عامل زمینه ساز که استفاده نادرست از صدا است، ریشه کن شده یا پس از عمل عود نمی کنند. گفته می شود که گره های صوتی هر آینه با تمهیدات طبی و آوا درمانی اصلاح نیافت جراحی ریزبری لارنگوسکوپی ضرورت پیدا می کند.
برداشتن یک گره سفت و فیبروتیک با بخارکردن بوسیله لیزر بسیار راحت و موفقیت آمیز است. روش تبخیر گره با لیزر گازکربنیک به صورت زیر انجام می گیرد:
یک بالشتک مرطوب درست در زیر طناب صوتی قرار می گیرد. که بافت های زیر گلوت و لوله داخل نای را از تماس با لیزر گازکربنیک مصون می دارد .